Emekliye
Emekliye hep yoksulluk konuktur
Hep bu yüzden yürekleri yanıktır
Geçim derdi ile morel bozuktur
Darlıkla yoklukla geçer günleri
****
Feryat fiğan eder sesi duyulmaz
Hal derdiniz nedir diye sorulmaz
Derdi giderecek hekim bulunmaz
Darlıkla yoklukla geçer günleri
****
Gelen zamlar ile büküldü beli
Bağırsa çağırsa diyorlar deli
Kimse uzatmıyor onlara eli
Darlıkla yoklukla geçer günleri
****
Hanım para ister halden anlamaz
Her ne derse desin onu dinlemez
Derdi olmayınca kimse inlemez
Darlıkla yoklukla geçer günleri
****
Kapanır evine gezip tozamaz
Sıkıntıda olsa kendin bozamaz
Düştüğü bu halden hesap soramaz
Zorlukla yoklukla geçer günleri
****
Dünya emekliye çileye döner
Her gün yavaş yavaş ümitler söner
Ateşoğlu derdini içine gömer
Darlıkla yoklukla geçer günleri
Ne acı değil mi sevgili İlyas dost; yıllarca çalış didin, ülkene, ailene değer kat, hep ödün ver, sadece ailen için sömürülmeye göz yum, yıllarca maaşından kesilip kenara konulsun emeğin. Gel gör ki emekli olunca bunları yapmamışsın gibi bir kenara atıl. Yük olarak görül... Ve sonra anlıyorsun işte her şey boşaymış... Var ol dost. Gerçek bir şair gibi, ozan gibi ezilenin yanında durmuşsun yine... Var olasın... Sevgi ve muhabbetle...