Emile

yüreğini kılıç yaptın emile!
saplandım gecenin derinliğine bak!
huzur içinde yatılan ölümler biçmiştim kendime
ameliyatsız girdim şimdi kabre

yoğun zamanlardan geçiyoruz emile!
bulutlar geçiyor, asfaltı bozuk yollardan
yalın ayak yürüyorum, sana doğru ilk defa
usanmadan giriyorum senli şehre

bu iklime alışık değilim emile!
yüreğim kabuk döküyor aşktan bak!
ıslaklığımı deniz yapmıştım kendime
yüzmeyi unutmuş olarak düşüyorum şimdi sahile

üzerimdeki tüm yükleri attım emile!
ellerim boş, gözlerimde kederden dönme umutlar
hiçbir şeysiz yağıyorum, yürek çatına
rüzgar bütün üşümüşlüğümü vuruyor yüzüme

ben sarmaşıklı aşkları istemiyorum emile!
kökü zayıf olur sarmaşıkların
yürek evinde tek kişilik bir salıncak
tokmaksız al beni içeriye

ne olur emile!
karardı gözlerim, üşüdü kapıda sensiz zamanlar
kurudu ellerim ateşinden bak!
soğutma sımsıcak hayallerimi, güzelliği tazeliğinde

bu duvarlar emile!
görünmez olur biz istersek
sevince ille de bir isa gerekmez
mucizeyi körlere bırakıp, aşksızlığı çarmıha gerince

yüreğime batan kılıcın emile!
hala sen kokuyor, hala taze
elimde fikrimden karma bir süpürge
toz kondurmuyorum sevdamın üstüne

bakır rengi saçlarım emile!
düşüyor yüreğinin üstüne
tarçın kokusu siniyor, yalnızlığının üstüne
ısınıyor ruhumuz, sarınca telgrafsız telleri tenine

anlaşmanın dili yoktur emile!
tokmaksız geçilir yürekten yüreğe
bir kere sevince,
bir kere sevince...