Emir Erin Gibiyim

Kaprislerinin kuklası yapmıştın beni
Seni görmezsem
Senden kaçarsam
Unuturum
Senden kurtulurum sanmıştım
İşte bu yüzden gelmiştim buraya
Dün ortak bir dostumuza rastladım
Ondan duydum

' Yer yarıldı da sanki içine girdi
Nöbetçi Şairi gördün mü
Artık şiirlerini de okuyamıyorum
Şiir yazmayı bıraktı mı
Sağ mı,yaşıyor mu bu adam '

Demişsin
Şayet bunun adına
Yaşamak denilebilirse
Hala nefes alıp veriyorum canım
Ayrık otların bile yetişmediği
Kurak kıraç
Mahsul vermeyen topraklardayım
Yolu elektriği olmayan
Kimsenin uğramadığı
Bu dağda
Kendime işkence ediyorum
Şiire küstüm
Şairlere küstüm
Yaşama küstüm
Cep telefonu bile almadım yanıma
Artık istesen de ulaşamazsın bana
Kalemi kırdım
Kağıtları yaktım
Şiir yok burada
Aylar oldu tek bir şiir
Yazmadım
Okumadım da
Seni unutamadım canım
Sanki sende benimle buraya geldin
Beynimin içinde
Milyonlarca sen varsın
Hala bana hükmetmeye çalışıyorsun

' Eninde sonunda bana döneceksin
Döneceksin Güvercin yürekli Adam
Bensiz yaşayacak yürek mi var sende
Aşında benim
Havanda benim
Suyunda benim
Kaleminde benim
Şiirinde benim
Kokumu,sıcaklığımı unutabilmek
Bu kadar basit mi olacak sanıyorsun '


Ve daha neler, neler
Günlerdir bir şeyler söylüyorsun
Emirler yağdırıyorsun bana
Bu aşkın komutanı sen
Emir eri ben gibiyim
Böyle giderse
Emir Erin
Sensizliğe dayanamayacak
Dönecek sana komutan
Dönecek sana