Emitasyon İnfial

..
gittim
bir yanım yüzsüz kaldı
..

güneşeydim ıstırar
ki cehennemimin nüfusu arttı
bir günah
her umut için harcanan bir gün ışığını kullanmak
bu hayat sefil
güneşe yakaran ellerimin boş kalması kadar acı
ben ki
- bir ömür bahşedilen -
esaretinde kalan bir hayalin
şeytanla trampa

bir sınav daha kaldı
ruh bedenden kopuk
yolda
yolların gölgesinde bir umudu unuttum
bir sabahı beklerken
fersiz bir yıldızın peşinde
her yıldızı bir dilek
boşalan göz yaşlarımı avuttum
bir beyaz ay ışığında
ve korktum
kendimden
ürperdim
insanlığımdan
ki elleri belinde bütün polislerin

bu hayat ki
Cennet'e
kifayetsiz referans

yapraklarımı döktüm
geceyi beklemeden
her hazan sabahının ardından
içimdeki ceremeleri çekmeyi erteledim
bir sonsuzluk ötesine
kendimi bıraktım
yalanların ortasına
ve bütün gecelerimi
neonlu ışıklarla kirlettim
- ki o geceler her şeye gebe -
berhudar oldum
bir yalana büründüğümde
kutsandım
gecelerin karanlığında
yarım sokak araları
ve yine kendime aldandım
yüzsüz ay ışığı sevişmeleri
müsvedde solitude

..bir perde arkası daha kaldı
her yolun sonu görünür mü müsavat?
bir nefes yeter mi
ömrün geçmesine?
ki ömür
emitasyon infial

insanlığa/
..ve perde kapandı
şimdi ağlamak zamanı
karantina initial

...


müsavat : eşitlik
initial : başlangıç
infial : kızgınlık,tepki
ıstırar : zorunluluk
solitude : kişinin sürekli kendisi ile dayanışma halinde olması