Emmioğlu

Darılma'yız be emmioğlu

Hayat bu emmioğlu kimisi ölür 

Kimisi doğar..

Geride kalanlar muhasebesini yapar

Hayat dedik ya emmioğlu 

Bana çok net şeyler öğretti 

Kabullenmek emmioğlu 

Zoraki vura vura döküle döküle 

Saçılan duyguların üstüne basanları 

Koşarak, kaçarak arkasına bakmadan

Uzaklaştığı, soğuk ayaz dostlukları

Mum ışığı kadar kalmış Aydınlığa hasret, samimiyetin sönüp biten gerçekleri 

Öğrendik emmioğlu

Kırılan gönüllere bir daha girilemeyeceğini

Dertleriyle demlenen içilen buz gibi çayın 

Sigaraya tellendirdiğimiz zamana kaptırdığımız anıları... 

Olsun be emmioğlu 

Yaşamanın da bir kuralı da olmasın 

Öle öle ezile ezile hissede hissede yaşamak'mış bizimkisi de. 

Sev emmioğlu yine sev...

Yeniden doğarcasına 

Yeni baharlar keşfet 

Olsun; 

Koparılmış güllerin dikenleri acıtsın ellerini 

Kanasın gerekirse 

Ne yaralar kabuk bağlar bu hayatta 

Ölüm bile alıştırır kendini en sevdiğine 

Zaman emmioğlu;

Eskittiğimiz benliğimizi  

kaybolan samimiyetle-rin  

En içten var olşunu

çocuksu kahkahaların,

 yıllara meydan 

okusun emmioğlu.

Eyvallah....