Empati

yüreğindeki

boşluk genişlerken gitgide

saatin acımasız yelkovanında

saniye saniye eriyorsun

içten içe gözyaşların

melodisiz akarken

sessizce acı çektiğin gecelerde

sabah saatlerini kovalıyorsun

çatlamış dudaklarının

ruhu yitik ve harabe

darağacından sarkıyor

gecenin buğusu

acılarını gözyaşlarınla

soğutmaya çalışıyorsun

buz ve nefret çiğneyerek

karanlık duvarlar

üstüne üstüne gelirken

çırpınma boşuna sen

mahkûmsun ızdıraplara

ruhun karıncalar gibi huzursuzken

saçını başını yolmaktan çekinme

yalanlarına kılıf arıyorsun beyhude

kalbin çıplak ve paramparça

uykusuzluğa tatlı rüyalar dileniyorsun

sen ağlamıyorsun çığlık atıyorsun....

melekler seninle ağlayacak sanıyorsun

sızı artıyor ağrıyan günahkar göğsünde

kayıpsın araf'ın izbe çukurlarında

artık dayanamıyorsun

kutuya ıssızlığa ve yokluğuma….