Emrah İle Neslihan

İki insan tanıdık, Gümüşhane ilinden,
Tatlı söz düşmez idi, ikisinin dilinden.
Karı koca idiler, hem de en iyisinden,
Kerem'le Aslı gibi Emrah ile Neslihan...

Emrah ile takardık, dosyalara ekleri,
Büroları süslerdi, Nesli'nin çiçekleri,
Adliyenin en şirin, çifte gözbebekleri,
Leyla'yla Mecnun gibi Emrah ile Neslihan...

Karadenizliydiler, ha uşağım derdiler,
Çok iyi huylulardı, pek de sevecendiler.
Bizimle çalışarak, onur, şeref verdiler,
Ferhat'la Şirin gibi Emrah ile Neslihan...

Çalışır dururlardı, gece ve gündüzleri,
Kötü günlerde yalnız koymazdılar bizleri,
Gedik sülalesinin, neşe dolu yüzleri,
Tahir'le Zühre gibi Emrah ile Neslihan...

Tam da alışmış iken, tayin kapıyı çaldı,
Memlekete göçtüler, buralar sessiz kaldı,
Böyle dost daha gelmez, onlar şekerdi, baldı,
Çifte kumrular gibi Emrah ile Neslihan...