En Baştan !

Ta en baştan eksik taşlarla başladım ben bu oyuna.
Eksik yanları çoğaldı zamanla,
Ve tamamlamaya çalıştıkça arttı kayıpları
Elde var sıfır mutluluklarla avunmayı,
hiç sevmedim oysa.
Sevemedim günübirlik ateşlerde kor olmayı.

Ta en baştan eksik başladım bu oyuna...
Ve bu yüzden belki bu denli kavga halinde benliğim;
Bas bas bağırıyor gözlerim.
Belki bu yüzden uzun sürüyor;
nezaketsiz hallerde misafirliğim.
Geceleri bu yüzden seviyorum belki,
Tüm eksik yanlarını yaşamın,
koyu mavi kanatları altına alıp
Çocuksu avuntular bırakıyor geriye.
Ve bir de uyku saatlerine bölünmüş teselli zamanları..
Ta en baştan yenik başladım ben yaşama;
Bir sıfır mağlup bir gelecek armağanıyla.

En baştan....

Baştan alınmış bir senaryoya ezbere roller giyinmeyi hiç sevmedim oysa,
Sevemedim;
bu arenanın tek kişilik savaşlarında kendime yenik düşmeyi.
Eninde sonunda yenilmeyi,
Sevemedim....

Ta en baştan eksik sevgilerle başladım ben yaşamı yormaya...
Kokusuna özlem duyduğum yokluklarımı misafir ettim
Sevgi ektiğim yerden hep bir avuç şefkat çıktı sadece,
Bir avuç merhamet...

Ta en baştan eksik bir yaşamı tamamlama mucizesine doğdum ben...
Oysa, mucizeleri sevmedim hiç.
Bir ihtimal hesabına koca bir ömrü armağan etmeyi sevemedim,
En baştan yarımdı gün, gece...
Yarım geldim en baştan bu sahneye