En Büyük Evrensel Kuram

Kuruyan mürekkebini gözyaşıyla ıslattığım kalemim sus ! Çekilmezlerimi çektiğini biliyorum.Bu dünyada herkes karşımdayken zorbalıkla belki, belki tanrı lutfüyla behşedildiğin parmaklarım sana tanrı anla.


Nefesin nefesimle, kanın yürek eriğiyimle bir sen varsın.,Muhtaçlığımı küçümseyerek sana da uçurumlar yaratmama vesile olma.Bilki o yarattığım son uçurum olacak.En son.Ve düşerken takacağım kanatların kendim olacağım.


Nedir doğru söyler misin bana ? Kimin doğrusu çekilmek istenilen girdap.Kime, neye göre doğru olan.Doğru kabul edilen neden doğru...Neden ? Kimin aklıyla doğrularım başkalarının yanlışlarıyla ( doğru kabul ettikleri ) gün be gün tecavüze uğrar.Üstelik ağzı bantlanarak, üstelik beyin labirentlerim duvarlarının kimi çatlatılarak kimi yıkılarak.


Hani sevgiler vardır.En kutsalı bildiğimiz.Tanrı sevgisi, anne sevgisi.Ve onlarla mukayese ettiğim, eş bildiğim başka sevgi.Değerini onlarla tarttığım en kutsal ölçü.Bilincimin götürdüğü en güzel doğru.


Beklentisiz, umarsız, karşılıksız hep kendinden vererek beslediğin, büyüttüğün büyüdüklerini gördükçe kendini o büyüklüğün içinde nokta gibi görüp o noktadan sınırsız, kıyısız mutluluğa ulaştığın.Bencillik diyebilirsin belki buna...kendi mutluluğun için sevgi... hani karşılıksızdı ...hani beklentisiz, çıkarsızdı ? Kendinle çelişiyorsun diyebilirsin bir nebze haklılık payın var belki kendimizi düşündüğümüz için seviyoruz.Kendi mutluluğumuz için önce.Ki sevgisizliğin yarattığı acıda üzülen olmamız zaten bu gerçeği imliyor.


Ama öyle değil tamam çoğu insan için doğruluk payı fazla olabilir .İnan öyle değil kalemim.Ben mutlu olmak için değil inan onları severken, ne çok acılar içindeydim.Hâlâ da öyleyim.Acılarımla sevdim ben.Acılarımla hissettirmeden üstelik onlara kanayan yanlarımı.

Yılların biriktirdiği, kanalizasyon borusu sertliğinde taşlaşmış acıları başkalarına duyduğum sevgiyle eritebileceğime inanmamı beklemiyorsun de mi.Sadece benim mutsuzluğama , acılarıma onları ortak etmemek, onlarında başka şekillerde bir şekilde acı yaşamamaları içindi.Mutlu olmaları içindi.Sevgidendi.Bu isteğim.Safi sevgiden.


Sevgi zarar verir mi insana kalemim ? Hem de bu kadar iyi niyeti taşırken üstünde.Verir mi söyle ? Zarar demiyeyim de acıyorum be kalemim.İçimden acıyorum.İçimden en içimden.Zaten acıyanlarım varken...anlaşılmamak,anlaşılsa bile yanlış anlaşılmak, anlatamamak öyle acıtıyor ki içimi.İçimden kanıyorum en içimden .İçim Kızıl deniz .Bir asa olsa kesse ortadan hani kurtuluş böyle yazılmış ya...asa da yok musa da...

Anne anne anne anne anne anne anneeeeee

Tanrının yeryüzündeki el verdiği en net sureti.Neden siliksin gözlerime ? Neden yüreğimde birbir azatlığa rehbersin.

Damarlarım hiçliğe akıyor bilmiyorsun.Görmüyorsun.Neden ?

Dört koldan beynim, ruhum, yüreğim dirençsizlikten bitkin.Öyle yorgunum ki kapatıp gözlerimi aıntıya gitmek isterim gidemem...

Meleklerim ellerimden tutar.Meleklerim beni saran kanatlarını canımla beslediğim, tıpkı senin gibi kalemim.

Yaşadığımı unutup uyumak isterim, uyandığımda düşündüklerimi yaşamayı olmaz işte olmaz.Oldurulmaz.Yapamam.

Bir yanım melek gözünde baharlara bayramlar açar, diğer yanım acıtanların ellerinde kara kışta mezarda yatar.

Yorgunum ...kalemim ve meleklerim.

Bağışlayın.

Öyle çok çekiyorlar ki içlerine kayıyorum ellerinizden, kayıyorum kayıyorum ortadan.Kabullenemediğim doğrularını şeytan dirgeniyle damarıma işleyenler, kalbe giden kanımı kestiler, beynime gidene set vurdular, zamanı durdurdular geçmişin karanlığında. Annem, sevdiğim en başta ve diğerleri .

Kollarım mı kopuyor yoksa...benim suçum değil meleklerim bağışlayın .Sadece sevmiştim inanın sadece sevdim.

Günahınıza girerken kollarımdan kendilerine uzanacakları başka günahlar ekleme hevesindeler .

Anımsamanın unutmak kadar acıtan yolundan dönemedikçe, geleceğin hatırlamak için, ihtimal vereceği düşüncelerime yetişemeyeceğimi biliyorum.

Yetişemeyeceğim...Hiçbir zaman...Omuzlarım ağrıyor meleklerim omuzlarım..kırılan kemiklerim içinde uzandığım sevgiler kırılıyor.Engel olamıyorum ne kırılmalarına, ne de dağınıklarını toplayacak gücümü kaybetmeye.

Meleklerim sizi çok seviyorum.Tıpkı...

Siz acıtmazsınız biliyorum onlar gibi.Ama kimi en sevdiysem en acıtanım oldu belki beni anlarsınız ...sizin de sevgisizliğinize dayanamam.. bir ihtimal bile olsa bu ihtimalin varlığına dayanamam.

Görmemek adına, görme ihtimali adına bile olsa bağışlayın ...

Ben herkesi bağışladım.Unuttuklarını unuttum beni.Belki Tanrının kullarını yaratırken genlerine işlediği kazınmaz, yok edilmez bir gerçekten dolayı , istemeyerek böyle oluyorlar.

Kanını bana veren annem, kanımı uğruna hesapsız dökeceğimden emin olan o insan.Ve diğerleri.

İnsan olmalarının gereği olarak genlerine yerleşen ; safi, katıksız, hesapsız sevgiyi hissetdiklerinde canlanan bir şey belki de bu .Dünyadaki dengeyi kurmayı Tanrı belki bu şekilde sağlamak istedi.Bilemiyorum.Böyle olmasa en sevdiğim neden acıtsın ki...Ortak paydaları en sevmemse bundan başka bir sonuç çıkamaz öyle değil mi ?



Belki zamana ihtiyaçları var...Tanrı'nın verdiği süreci tamamlamaya.Nasıl yapraklarını sonbaharda sararıp solarak döken ağaç baharda yeşillenip çiçeğe, yazın meyveye duruyorsa insan içinde aynı doğa kanunu işliyordur.Kim bilir ? Doğanın mevsim kuram zamanı ile belki aynı doğada insana uygulanan kuram zamanı farklı işliyor.


Ama benim bu zamanı idrake ve bu tezimi ispata zamanım kalmadı.Çünkü zamanı yaşayacak tâkât lazım meleklerim.Omuzlarım dedim ya kırılıyor.Ortada bir yanımda siz bir yanımda onlar .Her bir kırıkta kayıplarım o kadar çok ki.Kendimi bulamayacak kadar kaybetmeme neden oluyor ne zamana ne kayıplarıma söz geçiremiyorum.

Acım sesimi kısıyor.Fısıltıyı duymayacak kadar hızlı geçiyorlar yanımdan.Geride kalmışlığın zihinsel patografyasında yerimi unutturacak, şaşırtacak; geçerken beni 360 derece yerimde döndürecek kadar hızlı.


İçinize sakın kini, nefreti katmayın.Ellerinde olmadan böyle olmalarını bağışladım ben.Siz de bağışlayın.

Her şeye rağmen sevgiye inanın meleklerim.İnanın.
Kötü duygular girdi mi kalbinize iyiliğe dair her ne varsa çeker karanlığına.Tortu gibi içinize çöken tüm güzellikler ebedi yokluğa mahkum kıldırır varlığınızı.


Yavaş yavaş bitirir önce sizi bilmezsiniz.Öyle sinsi ilerler ki anlayamazsınız.Kötü duygunun ana karakteridir bu.Kötülükle bitirdiğinizi sandığınız yerde biten siz olursunuz görmezsiniz.İki uçludur kötülük verdiğiniz kadar dönüşü diğer uçtan kaynağına olur.Şahit olduklarım var bu manzaraya .


Sen böyleyken buna nasıl inanırız demeyin ? İnanın meleklerim sevgiyle duyulan acı sevgisizlikle duyulacak olanın yanında bal şerbeti kalır.Her şey vesile.Hiçliğe öze dönüşe...iki yol var siz en doğrusunu seçin.Acı her yerde meleklerim.

Tanrının yaşamak için kullarına sunduğu anayasa kuralı bu.Değişmeyecek ve değiştirilme ihtimali üstünde bile düşünülemeyecek olanı.



Belki ben yanlıştım...Benim doğrularım yanlıştı bilmiyorum.Bilmek de istemiyorum artık.Anlamaya çalışamazlar mıydı en az benim kadar olamaz mıydı ?Genlerine kazınan tanrı kuralı bunu bile yapamadılar...Suçlamıyorum onları.Suçsuzlar.İnanın bir melek kadar, leke değmemiş bir kar tanesi kadar masum, temiz ve suçsuzlar.
Tek suçları insan olarak doğmuş olmak.


Hata benimdi. Kendisini ve sevgisini vermenin yetmezmiş insana çoğu zaman hatta her zaman bunu öğrendim bu lanet hayatta.Çok sevsenizde sevginizi belli etmeyen meleklerim.En saf sevgiyi reddeden insan genine doku uyuşmazlığı olur bu yaklaşım.Rol yapmayı öğrenin vakit varken.Ne kadar sevsenizde sevdiğinizi belli etmeyin.Ki doku uyuşmazlığı olmasın, ki genlerindeki o acıtarak uyanan ikinci benlikleri uyanmasın. Acıtın bazen, bazen duyarsızlaşın.Hissetmeleri demek onları sonsuza kadar kaybetmek demek. Benim en büyük hatam bu oldu.Yaşatmadan hayat öğretmiyor çoğu şeyi maalesef.Ve çoğu şey için iş işten geçtikten sonra öğreniyoruz en gerekli olanı.Bu size en kıymetli mirasım olsun. Bunun gibi nice kurallar vardır yazılmamış.Söylenmemiş.Gizdüşüncede sessiz sedasız saklanan.Ben bir tanesini söyledim.En kıymetlisi belkide bu.Sevgi ereğinin temelini korumak demek hayatı yalanlığından çıkarmak demektir.Gerçek olanda yaşarken her sorun daha kolay çözülür.


Tanrının en net sureti çizilmiş yüreğimle

Sizi seviyorum...


Dilemma Sancıları