En Büyük Günahın Ben Olacağım

sonunda suskunluğunu bozdun
hem de öyle bir bozdun ki
bu sefer ben sustum kaldım
sevdam sustu...sindi kaldı bir köşede
gözyaşlarım döküldü sessiz hıçkırıklarla
hani son sözlerini hak etmedim demiştin ya
sevgili,ben de sensizliği hak etmedim
sen yanımda olmalıydın
seninle olmak yakışırdı içimdeki bu koskoca sevdaya
ama sevmedin seni
sevdiremedim sana kendimi...
ben sevdamı fısıldarken kulağına
sen hep sustun
ve öyle bir bozdun ki suskunluğunu
bozdun...ve gittin...
bana ardında ömürlük bir hasreti bırakıp
dağ gibi duvarları üzerime yıktın...gittin
sensizlik fikri bile beni çıldırtırken
şimdi alışmak zorundayım yokluğuna...
unutur muyum diye sorma
sanmam unutabileceğimi
çünkü giderken sen
büyük bir parçamı da götürdün yanında
şimdi bomboş sol yanım
ve artık ne zaman dokunsam eksik yarıma
sen geleceksin hep aklıma
yeniden kanayacak
kapanmaya yüz tutmuş yaralar içimde
ve diğer yanım da kanayacak
buğulu gözlerimin gölgesinde
bir isyan kopacak içimde
sessiz çığlıklar dökülecek boğazımdan bir bir
gözyaşlarım akacak yine sessiz hıçkırıklarla...
ve her seferinde şiirler yazıp sana
sonra birer birer intihar ettireceğim
sana yazdıklarımı bir kibritin kavında
onların günahı sana yazılacak...
ama unutma!
ben nefes aldıkça bu dünyada
senin en büyük günahın ben olacağım...