En Büyük Hediye

Güçsüz kaldım hep
Nefes bile alamadım
Utandım hatalarımdan,yaptıklarımdan
Geriye dönüp bakamadım...
Yıprandım tek başıma
Yürüdüm adım adım
Saydım sayılmıcak kişileri
Öptüm öpülmücek elleri
Kapadım gözleri açmak istemedim
Sakladım gizledim gördüklerimi...

Öğrendim adını yavaş yavaş
Yaşamak için hayatta
Anahtar elimdeymiş meğer
Mutluluğun kapısını açtığımda fark ettim
Aşk olduğunu içimdeki sevginin...
Girdiğimde içeriye hiç bu kadar sevinmemiştim
Geriye dönüşü yok diye hiçbirşeye...

Bıraktım geçmişimi
Ne sözler kaldı ne yüzler
Rengarenk oldu şimdi
Siyah beyaz çiçekler...
Kışı unutturdu doğan güneş
Isıtıyor aşk dolu gözlerin
Belki bu kadar çektim diye
Çizdiğim kötü kaderden
Sensin en büyük hediye...