En Çok Sana Tutundum

ben düşerken en çok sana tutundum 

en çok sende gezdim çiçekli bahçeleri

ve yine en çok sende uyandım sabahları 

beni kimselere sorma... bulamazsın

bir nirengi noktası yoktur varlığımın

bir gün şarkıda olurum 

bir gün şiirde

bir gün sende 

bir gün de olmadık yerlerde olurum...

ben düşerken en çok sana tutundum

yine aynı yerden düştüm karanlığa

bir garip keder koktu buralar sonra

bu şehre sirayet eden yalnızlık

beni de sardı içten içe...

engel olamadım

üstünü örtemedim kırıklarımın 

yine güçsüz kalan ben oldum 

yine ıslanan ben oldum sokağın en tenha yerinde

ve şimdi desem ki tükeniyor kelimelerim

inanacak mısın 

kurtarabilecek misin şiiri benim ıstırabımdan

ve desem ki yağmur yağacak 

koşturacak mısın 

şemsiye tutacak mısın gizli yaralarıma 

bilemeyeceğim...

 ben düşerken en çok sana tutundum

çocuksu küskünlüğüm olmadı bu sefer 

seslenemedim... şuram tıkalı kaldı 

en çok sende gördüm vazgeçişleri 

tükenmişliği en çok sende işittim

ve tutunamayacağımı bile bile

düşerken en çok sana tutundum ben