En Fazla İçimde Ölürsün

Karanlıkda bir aya bakıyorum.
Sensizlik gene basucumda beni götüyor yanında,
Gölgesi ayrı bir yakamoz.
Hüzünlü melodiler,
Sokaklar da ayrı bir sessizlik,
Bir insan bu kadar yanlız olur mu koca dünyada?
Sokaklarda arıyorum kendimi!

Sokaklarda benim kadar dagınık oysaki,
Geceleri yanlız benim gibi,
Simdi gülüslerimi arıyorum gece karanlıklarında.
Bir los ısık altında sokak lambasında,
Aya bile bakamıyorum,
Cünkü oda benim kadar yanlız!

Gözlerim artık susuyor,
Sadece gölgeme bakıyorum.
Oda benim,yanlız_sessiz_karanlık.

Bana sensizlik nedir_? deme
Bana karanlıgın ne oldugunu söylemeden,
Ne oldugun ögretmeden hayatımdaki sana bir son veriyorsun.

En fazla icimde ölüyorsun sen bilmiyorsun?
Gözlerimi kapadıgımda,
Hüzünlü bir sarkıya,
Onun melodisi beni alır götürür eski bin yıllara.

Yıllara,
Günlere,
Saniyelere,
Anılara,
Sen bilir misin hayallerine geri dönmeyi?
Sen bilir misin nefesini yanında hissetmeyi?
Gözlerini acmamak icin kendini uyandırmamak icin ölmeyi istemeyi?
Bir rüya bitmesin diye ölümü bile secmeyi sen bilir misin?

En fazla icimde ölürsün belki,
Uyandıgımda.
Oysaki sen simdi gidiyorsun,
GİT...TUTAN YOK Kİ SENİ!!!
Sen yoktun daha önceleri...