En Güzel Öyküm

yalnızlığım;
adı batasıca koskoca boşlukta
ya da dipsiz bir kuyuda.
aşksız,dostsuz,susuz ve ekmeksiz
sade bir yeryüzü
boş bir kalabalık
gözüm görmez seni ve sizi ey maviler
ufuksuz gemi yolculuğudur yalnızlığım
hangi fırtına savursa beni gideceğim yön önemsiz
dönüşü olmayan bir limandayım sefersiz.


dilim;
dil susar
taakati bile yoktur çığlık atmaya
konuşsa kopacakmışcasına kıyamet
susar derin bir sonsuzluğa.

dilemma;
ağlarsam duyulmaz sesim yanık sevdalarda
ya da fırına kopmaz bilirim
gülüşüme kaç can fedadır bilmem
yanışıma herkes dilemma
bulamazken ortasını hayatın
kalır dudaklarımda bir dilemma...

kuytuluğum;
ilişirken yavaşca dudaklarına
elim boş bir kuytuda
sarmaladım saçlarını avuçlarımda
bir elim kaldı ankarada
yüreğim ıslak bir kuytuda

ırmağım;
akarken serince çehrene avuçlarım
sevda türküleri yazdım adına
doğumuyla birlikte aktı sevdam
ucu görünmeyen bir ırmağa

gözlerim;
kaldın serimde,
giderken bıraktığın tozlu ayak izinde
ölümsüz bir gecede
esiri oldu gözlerim, gözlerinin

...ve sen
yalnızlığımın ortasında
dilemmaydın sadece
dilimin susup söyleyemediği en güzel sözümdün duvarda
kuytuluydu gözlerin
ve aktın içime sessice
adı olmasın
sevdam yitik kalmasın
bırakta ne olacaksa olsun...