En Kötü Huyum Seni Çok Sevmek

Ne zaman görsem içimi saran
sen
ışıkların vuruyor zamansız anlarım
sonra sen doğuyorsun
doruğun ilk ışıklarıyla

gün batımına yaklaşırken
sen kaybolurken karanlığa
ben arkan sıra düşüyorum iniş aşağı
ne seni nede kendimi buluyorum
ta ki ay başımıza üşüyene dek

sorgularken
yürek yangını alevleri
içimde adını mırıldandığım
umuduna sarılıp düş diye yatarken
elimde keleşkof misali
sen bana
bir çocuğun umuduyken
umuda acıları savurulur

ben dağın yamacında esen
rüzgarınla sevdanla estim
deli deli
acıların yürek yarası
emeğin güzelliği uğruna
can bedelin ruhundayken
o anlarda sevdiklerimi
hiç düşünmediğini mi s/anardın

ben ki
çok sevdığım uğruna
orada olmanın keyfiydi
seni ne kadar çok sevdiğimi..

tanrıların kötü huylu savaşına
benim ruhumun isyanı
dişimle yüreğimle
ve ruhumun direnciyle
direnmekten başka yol kalmamıştı

hava sisli
gökyüzü maviydi
yine karanlıkta ışıklar sönüyor
umutlu günlere
amalı seyirlere hava puşt
yer gök şahidin olur
sana nasıl yandığıma

kaybedecek hiç bir şey yoktu
kazanacak bir dünya vardı
yine en kötü huyum
seni çok sevmek

_senin bu sevdan öldürür beni

29 Ağustos*11