En Mahrem Yerinden Öp Gözlerimin

Kibirli sözlerimden soyunup geldim düşlerine,
Ayıbı bir kenara bırakıp en mahrem yerinden öp gözlerimin...

Çünkü beni sana,
Siyah elbiseleri ile yolunu gözleyen o şaman getirdi...



Geceyi gündüze katık yapacak kadar açtım ellerine,
Kursağımda üç vakit önceden kalan sevda kırıntıları,
Biraz da kanatılmış yaraların sızısı vardı.

Yüreğine hasretle sarılışım açlığımdandı.



Ağlama duvarlarının çaresizliği vardı yüzümde,
Herkesin ağlamasını taşıyacak kadar ketum,
Ağlayamayacak kadar çaresiz...



Kelimelere yabancılaşmaya başlamış dimağımda
Baharın iğfal ettiği birkaç çiçek resmi belirirken
Kotarılması güç bir düşün
Yırtık eteğinden yellendiriyorum saçlarımın alafını...

Yüzüm yüzüne hasret kalsın
Otobüs durağı yalnızlığıyla,

Sırça köşklere saldığım çığlığımla,
Kendi kıyametimi kendim yaratıyorum,

Eğer adının her harfi sıratın bir adımıysa...



İçi çürümüş bir çınarım şimdi,
Haşmetimle gölgeme sığınanlara müjdeler olsun...

İçimi kemiriyorken sevdanın gözleri,
Sevdiğimi anladığım her gün ölüme çözülüyorum.




Vebali ağır yeminlerin altında ezildim apansız,

Güneşe hasret hücre soğukluğunda
Bir damla gözüme değse feryadın
Kör bakacaktım yalnızlığıma

Ki_____________can havliyle yüreğine sığındım,

Adım,
Varlığımla anılmaz bundan sonra...




Öldüm,
Zihnimin aymazlığıyla çıkarken gölgenin üzerine,
En çok sevdayı harcayan kentler sevindi ölümüme...

Parmak ucu sıcaklığına sığındı bedensiz ruhum,
Bana açtığın mezarı kendime mesken edinemedim...




Kıştı,
Kıştı ve uykunun en tatlı anındaydı toprak...
Uyandırılmanın huzursuzluğuyla girdim koynuna...

Soğukluğun verdiği telaşla kaçtım gözlerine,

Kibirli sözlerimden soyunup gelmişken düşlerine,
Ayıbı bir kenara bırakıp en mahrem yerinden öp gözlerimin...

Çünkü ben sana,
Siyah elbiseleri ile yolunu gözleyen o şamanı getirdim...




Nisan'2010 Aydın...