En Sevdiğim Masaldan Çıkan Kahramanım

çocukken annem keserdi
önelerini
korkulası ne varsa içimden söker alırdı
ıslak ayaklarımın üzernde ıslık çalardım
geceleri
sokak lambaları altında gezinen küçük yaratıklara
savaş açar durudum
elimde asası
dur durak dinlemeden
yorulmadan sevgilere uzanırdım
bir katilin öldürme iç güdüsüyle

mahküm olurdum geceleri gündüze
elimden düşmeyen asam
annem kokardım
uyuklarken adını sayıklardım
en sevdiğim masaldan çıkan kahramanımın...