Encam-ı İnsan

Rüzgârın ıslığında hüznün buruk ezgisi
hicran yanığı gözlerde pus
ellerinde karlı güz gülleri
her dilden, her ırktan insanlar gelip göçüyor
iz bırakıp usumda.. İnsanlar


Öykünüyorum


Acı aynı her dilde
her dilde sevinç aynı


Bir kez açılmaya görsün yüreğim
çatlaklardan sızan su misali
sızıp gidiyor sözcükler içime
içimin en derinlerine
tuzlu, kumlu denizime


Çünkü;
nehirlerde durmuyor sınırlarda
bir ayağı öte yakadaysa dağların
bu yakada mutlak öteki ayağı...


'Dinledikçe anlıyor ki insan
hüznün dili, kederin dini, duyguların sınır taşı yok'