Endişe

off... offf...
arı kovanı gibi kafamın içi.
gözlerim kal diyor,
yüreğim git...

içimde hep şüphe,
içimde hep endişe...

çünkü,
hep günü birlik sevenlerim oldular.
çünkü,
sol göğsümde
hep, göçebe aşklar konakladılar.
çünkü,
göz yaşlarımda
hep, ayrılıklar ıslandılar...

işte bu yüzden, korkuyorum sevmelerden,
işte bu yüzden, korkuyorum sevilmelerden...

şimdi sen de,
isteksiz misafir gibisin bende.
yüreğin biraz soğuduğunda,
içindeki fırtına durulduğunda,
bir gecenin tam ortasında
biliyorum bu limanı terk edeceksin...
hem de diğerlerinin ayak izlerine basarak,
hem de yüreğimi dört köşesinden tutuşturarak,
hatta! tüm gövdemi yakarak,
hatta! dünyamı başıma yıkarak,
ve... elini kolunu sallayarak
çekip gideceksin...


işte bu yüzden korkuyorum sevmelerden,
işte bu yüzden korkuyorum sevilmelerden...

ne olursun anla beni,
anla işte bebeğim,
sana da fazla bağlanmamalıyım.
sana sevgimin yarısını vermeli,
mümkünse sevgimi ertelemeli,
hatta;
seni hazan mevsiminde yüreğime almalıyım.
senli düşler görmemeli,
senli hayallerimden de vazgeçmeliyim...

sen de şimdilik çok sevme beni.
ne sık sık beni ara,
ne de telefonlarıma çık.
kalıcı değilsen de hiç endişelenme,
kapım sonuna kadar açık...

bak,
ben de her şeyinle sevmiyorum ki seni;
bekle hele güzelim,
daha henüz gözlerindeyim.
gerisi mi?
gerisi, Allah kerim...