Engin Tunca

Şule 'ye

Taştığında kıyıları yıkan,
Sustuğunda sessizce
Yatağında uyuyan
Irmak.
Atalarımın yurdundan gelip,
Meriç ile el ele,
Ege ?ye koşan,
Kutsallığın gölgesinde akan
Irmak.
Seni tanımak
Veya tanıyamamak
Önemli değil.
Önemli olan,
Seninle
Zaman içinde
Akmak.
Önemli olan
Sana baktığımızda
Aklımıza takılan sözcükler
Ve akıp giden zamana
Sığınmak.
Yanı başımızdan akan
Kutsal Irmak!
Hatıralarında gizlenen zamanlar,
Biliyorum,
Artık bizim için
Çok uzak.
Fakat taşıdığın anıların
O kadar da uzak değil.
Bir kısmını
Bize de bırak.
Edirne seni iyi tanır.
Sen de iyi tanırsın Edirne'yi,
Hadrian ? dan beri.
Kıyılarına gizlenir
Yorgun, fakat coşkulu ruhlar.
Sularında saklanır
Ümit dolu bakışlar.
Sislerine karışır
Nice nice ağıtlar.
Sularına değen rüzgârlarla
Coşar, köpürür
Eski anılar.
Çevrende yükselirken
Nice nice kutsal anıtlar,
Eski savaş meydanlarında
Yankılanır acı dolu ağıtlar.
Taştığında coşan,
Sustuğunda mışıl mışıl uyuyan,
Atalarımın yurdundan gelen,
Atalarıma soyad olan
Kutsal ırmak.
Geçip giderken kayalıklar arasından
Trak rahipleri seni selamlar.
Köprülerde Osmanlı akıncıları seni karşılar.
Yanı başlarından geçerken
Roma köyleri
Ve Hadrianapolis
Seni kucaklar.
Bizanslılar seni yardımlarına çağırır,
Sularından yükselen esintilerden
Güç alırlar.
Bulutlara kavuşurken sislerin,
Küçük kızlar uğurladıkları
Babalarına el sallar,
Anneleriyse kaybettikleri eşleri için
Ağıtlar yakarlar.
Kutsal Tunca!
Ruhlarımız koşarken sana,
Binlerce yıl
Sende coşar,
Sende çağıldar.