Enkazda Kalan Hayatlar

hava biraz farklı yanar gibi kızarık
daha balkondan bakıyorlar
çekirdek çitliyor küçük kız habersiz
hızla doluşuyor evlere insanlar

genç balkonda tesbihini çekiyor
derin nefesle birlikte birazda tütün içiyor
ne zaman evleneceğini düşünüyor
hayallerine geç kaldı bilmiyor

çocuk; halbuki doğalı kaç sene oldu
oynuyor tüm hızıyla..
kafasına koyduğunu yapıyor
cesaretine yakışırcasına son defa el sallıyor

tanrı hükmediyor, çimento demiri terkediyor;
anne de yavrusunu...
odayı toz kaplıyor tıpkı yüreklerin dağlandığı gibi
kaçan gidiyor, baba; enkazın önünde ağlıyor

enkaz altında, küçük kızın çicekli eteği görünüyor
babasının gözyaşları damlıyor üzerine
ellerini açıyor, yalvarıyor göğe doğru
onu tekrar istiyor allahından...

yok oluyor umutlar, hayaller;
çimentoya, demire karışıyor
bitiyor annenin çocuğa sevgisi
oğulun babaya özentisi

şimdi evet şimdi, üzerinden seneler geçti
bir 17 ağustos daha geçiyor, yalnız ve gözyaşı içerisinde
allahım böyle acıları birdaha yaşatmasın
yaşatmasın, yalvarırım...