Enkazlardayım

Yarın benim günüm
Çocuklarım karlar altında
Aç susuz perişan
Kapandı okullarım
Son bir veda dersi yapamadan
Okşayamadan saçlarını
Gözlerindeki masum yansımalara doyamadan
Vicdansız dünyanın altında kaldım
Yıkıldı üstüme sorumsuzluk aymazlık
Kimse yok mu da demedim
Zaten kimse yoktu
Kaybolmuştu insanlık
Çocuklarım canım çocuklarım
Enkaz altında da hep sizi sayıkladım..
Yeni nesil bizim eserimiz mi şimdi
Kim çevirdi kalpleri böyle enkaz yığınına
Açlıktan ölürken yavrularım
Yanarken paçavra çadırlarda
Kimin eseri böyle umarsız gezen mezar soyguncuları
Nutuk atan sonra sıcak yataklarında rahat yatan
Vicdan yoksunu bu mankurt sürüsü kimin eseri
Çocuklarım canım çocuklarım
Ölüm Allahın emri ne diyelim
Ama sizi yaşarken öldürenlere
Sonsuza kadar helal değildir hakkım...