Epilepsi

İnsan beyni isyan eder, dayanamaz
Kalbin cefasına
Yitirir bilincini, serilir olduğu yere bedeni
Ayılırken vahşi bir hayvan gibi
Çırpınır ve haykırır bu amansız dünyaya
?bırakın beni' diye...

Bir deliden farkı olmaz o vakit insanın
Epilepsi nöbetinde...

Sonrasında hep bir korku sarar yüreğini
Yavru bir ceylan gibi korkar
Özü kurt olan bu dünyadan
Öyle korkar ki insan
?Yığılıp kalırsam ya bir sokak ortasında' diye
Kimsesiz, aciz ve çaresizce
Susturamaz yüreğini, bu korkuyla yaşar
Kendisine yönelen endişeli bakışlarla...

Susuzluk, uykusuzluk, sinir sitres
Bir de sevdiğindeki sevgisizlik
Hayata dair bin türlü olumsuzluk
Tetikler hastalıklı ama
Hala çocuk kalan ürkek yüreğini
Kavrayamaz bu hain hayatın akışını
Yorulur yüreği, yıpranır bedeni
Ve isyan bayrağını ilk çeken beyni...

Sonunda yığılır kalır, çırpınır, haykırır...
Hep isyanlarda ama
Hiçbir delil bırakmaz ardında
Çözüm yok, mutlu olmaktan başka...


Çaresizliğin haykırışıdır aslında epilepsi nöbeti...



8 Ağustos 2011
S.Hisar/İZMİR
[email protected].?~~