Ercüvan Bağı

Saçların eşarbıdır ayrılığın....kapanır her gidişinde yürek çukuruma
kenarına işlenir ömrüm tel tel ...unutulmuş güz karasında




dağ aşırı köy yolunda erken doğum yapan kadın
nazlı nazlı bakan kaneviçenin kundak oluşuna şahit
bebenin sızlanması ne kadar umrundadır dünyanın
(ki şahitliğinin ağırlığı umursamazlığına baskındır insan olanın)
tanığıdır yüreğim erken ayrılığın birde nakışlı sızlanmamın




tren raylarına kulağını dayamış sağır çocuklar
vagon sesinde çağlayan hasretler kahır savurur
hemzemin geçitlerinde gazete örtülür üstüne oyunların
habersiz gitmelerinin altında kaldı yüreğim geldiğini duymadım
sağırdı üstelik gözlerim üçüncü sayfada okundu gözyaşım
sonu mutlak hüzündür oyunların birde bitmiş aşkların




kiraz hevengidir gözlerin çocukluğumun mevsimsiz tavanına asılan
kirpiğin seccadesidir bu sevdanın bekleme telaşında alnımı sızlatan