Erik Ağacı
zamansız mevsim sarmalında
nöbetleşe yokluyordu hüzün
bir erik ağacı üşüdü
bir de ben bugün
bende uykusuz yeşeren düşler vardı
onda erkenci tomurcuk
uzaklarda dokuz boğumdu ayrılık
gözyaşı dokuz düğüm
bir erik ağacı ağladı
bir de ben bugün
yürüdüm kördüğüm umarsızlığa
ardımda uzayan virane gölgem
yılgın omuzumun ahı yabanı
kendi ağırlığında ezilen gövdem
buz yontuyordu ıslığım
dudağımda dem tadı
sokak çıkmazında ıslaktı kaldırım
avlağında can kovalıyordu ölüm
bir erik ağacı kurudu
bir de ben bugün
o kar dökümlü dallarına yandı
ben yâr yükümlü sevdalara
-hasretime kızıl yağdı çiy kırıkları-
27.04.2011
(yeniden düzenleme)
YÜREĞİNE SAĞLIK NURİYE HANIM TEBRİKLER
tebrik ediyorum Nuriye hanım çok güzeldi
ne çok severdim,selanikli ismetin bahçesinden erik aşırmayı,
o sokaklar
bir tek sen /adı kendinde gizli
bir de ben virane yüreğin soluksuz kahramanı
bu yılgın düş yanılgıları her daim aldı götürdü beni
o ağacın dallarında
bir deniz
bir ali
gölgesi
şimdi onlar;
toprağın en naif tozunda bekler durur erik yoldaşlarını
ne demeli bilmem ki?
hepsi bir bütün , olanca ağırlığı ile yürek gergefinde seni dokuyor
harika bir şiirdi
kutlarım
sevgiyle kalın...