Eriyen Maskeler

Bir melek gibi boyamışsın yüzünü
çıkmaz renkli bir mürekkeple
gülüşünle süslemişsin
masumiyetinin
dayanılmaz çekiciliğini

Ah şu aptal başım
herşeye aklı eripte
gönlü akılsız saf başım
yirmibirinci yüzyılda yaşadığını
unutan başım

Şairin gözyaşları
elbette maskeleri eritir
bir sulu boya gibi akar gider
vicdanlara melek maskeleri
geriye kalan bir avuç dram

Sen şairi değil
ancak kuklaları kandırırsın
dilerim allahtan
bir gün sana yakışan
bir kukla dükkanı açarsın