Erkek Çocuğu

Ben küçük bir kız çocuğuydum.
Oyunlar oynayan hep,bıkmadan,usanmadan.
Sadece oyunlarla mutlu olan.
ısrarcıydım hep.
Sen küçük bir erkek çocuğuydun.
İnatçı.
Hep itirazcı.
Ama oyunları seven,
Fakat hep hile yapan,bıkmadan,usanmadan.
Ben hep ısrar ederdim,
sen ise inat.
Oyun oynardık beraber,
Ben mutluluğu oynardım.
Sen ise Kötüyü.
Ama kızamazdım sana.
Oyundu çünkü bu,
herkes ne istiyorsa onu oluyordu.
Neyi oynamak istiyorsa,
Bugün..,bu oyunda.
Onu oluyordu!
Kızamıyordum,
çünkü sende kötü olmak istiyordun.
Bunu istiyordun gerçekten,
Acımasız, inatçı, itirazcı, kavgacı.
Ben hep sana masum rolu yaparak,
bazen ise yalandan gülerek gözlerine,
Seni ikna etmeye çalışıyordum.
Bilirsin işte inatçıydım.
Farkında olmadan bende kötü oldum.
Sana yalanlar söyleyerek.
Kimse masum kalamazmış ya,
Doğru sanırım.
Sen inatçı,
Ben ısrarcı,
Sen doğruyu yapıyordun aslında,
Kötüydün ve değişmiyordun, olduğun gibi!
Ben ise seni ikna etme çabasındaki,
Söylediğim yalanlarla, kötü oldum.
Değiştim bir anda.
Bir baktım aynaya,
Gördüm ki..
Çok değişmişim, yalanlarla oynuyorum.
Kötü oldum evet.!
Ama istediğim bu değildi,
Kim kötü olmak ister ki?
Sonra anladım,
Aslında bu oyun tamamen yalanmış,
İyiler kötü, kötüler iyi oluyormuş sonunda.
Sen hep iyiydin aslında,
Ben kötü oldum.
Sen hep bu oyunu kazandın,
Yalanlarla...
Ben ise doğruyu söledim ama,
Kötü oldum.
Sen, erkek çocuğu!
Kazandın bu oyunu tebrik ederim.
Hediye olarak sana yalanların en büyüğünü söylemek istiyorum,
Sıkı dur bu yalan seni alt üst edebilir,
Yalanım; seni seviyorum!
Bu düşüncemi ikna etmek için sölemedim sana
Bu seferde ben inat ediyorum.
Yalan mı? Diyorsun.
Evet yalan, en büyük yalanı söyledim sana,
Ee! Ben kötüyüm ya..