Eros El Verdi

Sera mutlulukları yetiştiriyorum içimde
Turfanda.
Mevsimlerin aklı karıştı,
Soğuğunu serip gittin ya üstüme
Kış kavurmaz beni!

Dört duvar arası, kemerleri sıkılmaktan nefesi tükenmiş umutlar
Büyür, istenmeyen ot gibi burnunun dibinde
İçim ölmez benim!
Sen gücümü unuttun
Tomurcuğu sevmiştin
Yarım sevginle büyüttün
Çiçek açtım, dal oldum, kök saldım
Yokluğunda yeşerttim kırağı yemiş toprağı.
Ağlamak dediğin bir kirpik kırpması,
Yıldız kayması.
Karabasan dediğin, üzerimde gezinen karıncalar
Kahırdayım sandım
Yanıldım.
Sensiz ölürüm sandın
Aldandın.
Ben beyazlara sardığın kadavra değilim...

Tahta sıraların ürkek çocuğu
Ekmek kuyruklarında, ellerime bulaşmıştı pastanın kreması
El bebek, gül bebek salınırken sarayımda
Susuzluktan ölenlerden habersiz
Hayat dersi bir ayin gibi indin masal kitabımın önsözüne
Aşıladın beni yaşam kavgasına
Yıkılırım sandın
Ben artık sarayın avlusunda bulduğun sultan kızı değilim...


Eros el verdi
Köşeye sıkışmış hayalleri düzlüğe çıkartmakla vazifeliyim
Damarlarım ayrılığa kesildi
Tatlı tatlı kanadım.
Ardımda doğumlar, ardımda ölümler, ardımda ölüp de dirilenler,
Hayat tekerrür,
Unuttum...
Güneşe dönerken yüzümü
Buzdan şal giydim omuzlarıma
Eridi korkularım
Isındı yürek soğuklarım
Aşık olayım derken, aşk oldum.
Kül olurum sandın, alaza atıp giderken beni
Yandım,ölmedim, tekrar doğdum...