Ero/s/in Mania
Bir kaşığa koysam senli düşlerimi.
Umutla karıştırıp
eritsem aşk ateşinde.
Sonra bir şırıngaya çeksem
ucuna sözlerini taktığım.
Beni düşünmediğin anları düşünüp
sıksam canımı.
Şişmiş acımın dolgunluğuna
saplasam şırıngayı.
Bir an şuursuzlaşsam
karışmış duyguların
hücrelerime dolmasıyla.
Yığılıp kalsam olduğum yere.
Kapasa gözlerim gerçekliğe kepenklerini.
Sonra; hayaller kudurup
aç bi köpek gibi saldırsa,
bedenime, duygularıma, hislerime.
Kendimle bi boğuşmanın içinde kalsam.
Yinede keyif alsam delice.
Sana bağlanmaktan pişmanlık duymasam.
Her krizde doz doz artarak
istilana uğrasa hücrelerim.
Altın vuruşu bana sen yapsan
ve içine saf bir sevgi koysan
dozajı ayarlamadan.
tebrik ederim😙
tebrikler ebru..👍👍
Aşkın bağımlılık bakımından en az eroin kadar güçlü olduğunu çok ilginç bir şekilde şiirselleştirmişsiniz.Ben yapılan bazı yorumların aksine bu şiirde uyuşturucuya özendiren yada uyuşturuyu metheden bir satıra rastlamadım.Şiir oldukçe etkileyiciydi sevgili Ebru.yüreğine sağlık.👍
bir dahakinede bir aşk pastası yaparım kelimelerden herkez mutlu olur ali :) teşekkürler nazik yorumuna
aşk bir bağamlılık değilmidir bunu inkar edebilirmisiniz, aşkı her kaliba soktuk bu güne kadar birde bu açıdan okuyun istedim aşkın geldiği son nokta olarak, daha ötesi yok