Erte Yıldızı/m Düş Gözlerime Bak Bana

Desem ki yelkovandan geceyi diliyorum
İmdadıma tek kandil tutar mı ötelerin
Desem ki
Ay ışığı akrep gibi sokmadan
Saatleri durdurur mu erte yıldızı gözlerin
Sessizliğin handikap'ında...
Bak bana ne olur
Bak bana...




Parmak hesabı yapıyorum
Daha kaç vakit var yüzleşmeye
Tan vakti geceye demlenirken
Gayri ihtiyarı gamzeme değen tebessümleri ayıklıyorum
Çobanyıldızı seyrini gözlüyorum
Sözün söz bilirim
Bilirim de yüzünü dönmesen bana...






Bilsen,
Hasretinin tütsüsü gözlerimi yakarda
Kalbimin kızıl odalarında yine seni ararım
Tüm ihtişamıyla hicranın dökülürken önüme
Kaç aya tesadüf ediyor gelmeyişin düşüme
Daha kaç vakit yüz çevireceksin ölürken cemaline
Gör ki...
Renkler soyunuyor yine efkârın vazosundan
Yaprak yaprak sana dökülüyorum
Ne olur bak bana...





//Pişkin bir rüzgârım belki de
Hasrete adaklar yakan yıldızlar gibi
Kendine yakamoz kendine eşkiya gezen...//




Ne olur bak bana
Elini boynuma dolasan ne var
Lila bağlarım boyun bükmeden
Ne var
Kederi silsen bir vakit alınyazımdan
Ne var
Düşümde yüzünü dönmesen bana...





Biliyorum ki beşinci mevsimi yok hayatın
Öylesi dalgın sözcüklerde yorgunken
Adınla başlayan cümleler kuruyorum
Susuyorum sonradan
Çırılçıplak umuda siyah feryatlar yutkunuyorum






Buğulu sesini özlüyorum
Her dakika.
Ayak seslerini dinliyorum merdivenlerde
Hezeyan bir zılgıtın kıyısında boğuluyorum
Çocukluğumun özleminde ılık nefessin hala
Hala ceketine sinen kokunu duyar gibi
Takılıyorum z/amanın askısına...
Suskumda yeşeren koca kalabalığa inat
Başucumda korkuluk gibi bekleyen hasretinle avunuyor
Tütün basıyorum senden kalan yarama...
Zühre yıldızı gibi akıyorum
Özleminin rahvan koşumlarına...
Ve bir ateşin içinden bakıyorum
Eksik kalan soyağacımıza...






Bak bana!
Tuzunu bocaladı özlemin göz çukurlarıma
Sevinçlerim yitik yüzüm hazanla eş elimde değil
Payı hesaplanmış bir çağın fırtınasındayım
Kar buzulu özleminle başbaşa
Düşlerden uzak yaşanmıyor ya
Üç günü görmeyen ömrüne hasretim sığındıkça
Muhafazakâr cümlelere ilişip sana değiyor soluğum...
Saatler, yollar alsa da...




Neydi o öyle
Mışıl mışıl uykuya inat
Geceyi adımlardı türkülerimiz
Esrik sazlar eşliğinde
Geveze geceleri demlerdi bakışlarımız
Zifiri peçeleyip
Anıları ağlatırdın göz ucunda damlayla
Buğulu hecelere merdiven dayayıp
Şiirler dökerdin ansızın...
Ve ben sana sevdalı bakardım boynuna her sarılışta...





Bir resmin var dokunamadığım albümümde
Yazgımda saklı yara gibi mütemadi ağrılı
Kül rengi anıların tutkusunda masum bakışlı
işte,
Alacakaranlığın çiğ umudunda üşür gibiyim
Son resmine bakınca...
Cinnetim şahlanıyor vakitsiz
Sen bulaştıkça düşlerime
Gün eksiliyor gözlerimden
Düşümde bana bak baba...





Sen yoksun
Sanki asırlar ensemde şamarlıyor hürriyetimi
Bir dilim sözsün adını sayıkladığım
Sevincimi sandıkladığımsın
Demir kadar soğuk
Ateş kadar yakanımsın
Yakama yapışan günahların yaşında
Kıyına vuruyorum
Bana el olan benle
Bir garip kederliyim
Dokun dokun ne olur bana...




Her gece bedensiz gölgende sarılıyorum
Okunmayan eski bir kitabın mürekkebi tükenen satırlarını aralıyorum
Hep sana yol alıyor mısralar
Küskünüm baba
Her gece sızıldanan sen yarama sarılıyorken
Yüz çevirdin düşümde bana...
Sarıl düşümün kehribarı
Sarıl ne olur bana...









Baba!!
Küslüğün mü var bana
Düğümlenirken kaf dağına sığmayan sözcüklerim
Ve dökülürken yeminim
Bana bak baba bana bak
Düşüm den kovma beni
Sağır durma çığlıklarıma
Yüz çevirme çocukluğuma
Çözümsüz halleri içiyorken
Aç kapıyı aralara kirpiğini
Düş gözlerime
Gül düşümdeki yüzüme
Işık ol baba
Işık ol bana...