Ertele

saçaklarını kavurmaktan vazgeçince çatıların güneş
bir mevsimin daha gidişini seyrediyorsun
mahur plaklar koyup sabahın göbeğine


şimdi kaç yaprak dökümüdür saçlarına teğet geçen
o kavruk çınarın kaçıncı soyunuşu
göğsünü firar edip rüzgardan


kaç yağmur damlasıdır düşen eylül'ün köklerine
sıska bir dalın canhıraş kırılması isimsiz kasırgalarda
şehrin tantanalarında kaybolurken her dem o gök gürültüleri


göz kapaklarında arayın beni
kirpiklerin zulasına saklanırken
ve henüz efkar inmemişken o pınarlara


ağlamayın
biraz daha


biraz daha kalsın güz
hazanın rahminde
erken doğum sancıları düşmeden şimâl'e


toprağın damarlarını süpürmesin bardaktan boşalır gibi o nemli mavi
yeşilleri sürüklenmesin baharı yutan denizlere
kumsallar biraz daha ihtiyar olmasın o makus kış nöbetlerinde



ertele
yelkovanların imansız takibini
kadrana sakla kendini...