Ertelenmiş Hayat

Saklana saklana sürüklendim gönlümün meclisine,
Korkularım karşıladı sessizliğin omzunda günahlarımı...
Bir sıcak bakış eritemedi yalnızlığımı,
Bir gülüş uzaktaydı beklenen sevgi,
Bekledikçe çığ gibi yağdı gönlüme...
Kendimle kaldım büyümek için,
Kendi kendimin yargıcı oldum zamanla.
Küçülen omuzlarım günahlarımı taşırken;
Farkettim ki yalnızdım ve hep ertelendim.
Bende sevmek istedim delice,
Umarsızca sevişmekti arzum,
Düşledim; sadece düşledim seni ve gelişini,
Senin sevginin koynunda büyümek istedim tüm benliğimle,
Derken zaman geçti acımasızca...
Yitip giden herseyi gözledim çaresizlikte,
Çarem kendim oldu gönül yarama;
Kendime yetmezdim eskiden, korkardım ve yalnızdım;
Şimdi ise yalnızlıktan körelen kalbim,
Yön verdi ruhuma ve kendimi buldum yalnızlıkta...
Yalnızlık ve ben Son kez kapadık gözlerimizi hayata bu gece,
Yeni Doğan günde artık yalnız olmayacaktım,
Çünkü biliyordum ki kendimi bulduğum an
Senide bulmuştum ölümsüz aşkımda...
İlk doğan günde, ilk batan günde sendin varoluşumun anlamı
Sendin herseyim ertelenmiş sancım, şimdi sonzlukta benim oldun...