Eşeleyen Altın Bulsun

Kurudum
Ve de kuruldum Marquez
O zilli parlak saatler gibiyim
Her saniye beynimde çınlıyor
Hepsini sayıyor hafızam
Günde bir kere patlıyorum herkese
Bağırıp çağırıyorum
İnsanları uyandırıyorum
Uyanmadan

Köklerimden bile nefes alamıyorum
Bilmiyorum neden mutsuzum
Metaforlardan başka eğlencem kalmadı
Sadece soyut aldatmacalar
Beynimde serotonin salgılıyabiliyor
Tatmin olamıyorum aldığım nefesten
Ama alıyorum boyuna
Usanmadan

Aşk kelimesini yazmaktan tiksiniyorum
Ve fakat beni berbat eden de o
Mikrobun üzerinde turlayan sinek de benim
Mikrobun üzerinde turlayan sinek de
Mikrobun üzerinde...
Pardon dalıp gidiyorum bazen
Uyanmadan

Etim Marquez
Siyah poşetim
İçinde günahlar barındıran
Kimseye göstermem içimi, organlarımı
İç organlarımı
En pis atıklar bünyemde
Siz günah ve giz bağımlıları
Et ya da poşet
Elinizden düşürmeyin beni
Olur mu
Usanmadan

Susuyorum dostlarıma bile
Yanlış anlaşılmasın susamıyorum
Susuyorum
Yontulmaya ihtiyacım var
Kabuğum kalın
Eski bir kaç ömür var altında
Eşeleyen altın bulsun
Kuruyorum köklerimden bu yana
Kurudukça suluyorum fidanları
Fakat şimdi susuyorum işte
Kana kana
Yanlış anlaşılmasın
Kan'a kan'a
Utanmadan