Eserken Bad-ı Saba

Eserken bad-ı saba girip sevda bahçeme
Taze açan gül gibi ellerinle der beni
Bu kalp sana adanmış koydum onu bohçama
Aşk yoluna çul gibi yolluk eyle ser beni

Sevdamızın gülleri belki vakitsiz açtı
Yaşanmamışsa hayat o hayat artık hiçti
Hayal kurduk yıllarca hepsi mahşere uçtu
Aşk geldiyse zul gibi çek tetiği vur beni

Unuttun hiçe saydın gönül denen dergahı
Senelerce duymadın ne feryat ne de ahı
Yeter zorlama artık aşk dokuyan tezgahı
Ger gergefe tül gibi ilmek ilmek ör beni

Vefasız sevgilere bulunur hep bahane
Yaralı gönüllere mesken olur meyhane
Aşkına sahip çıkıp etme deli divane
Uzak durma el gibi aç kolunu sar beni

Dalgalar dile gelsin çırpınarak ummanda
Geceleri göz kırpsın yıldızlar asumanda
Devşirelim vuslatı bu yaz sonu harmanda
Akıt mavi NİL gibi aşk deltana sür beni