Eşiğinde Duruyor İşte

Güzel olmayan bir kader öyküsü gibi
Sesleniyordu romanin bir yerinde "mathilda" diye yazar
Mutsuzlugun bilgesine bir cagri gibi saplandi rüya
Uyandigini ilk kez farketti
Ciliz adimlarla ilerledi
Soluktu teni
Benzi sararmis terliydi yüzü
Konusamiyor boguluyordu yutkunurken
Kapiyi kilitleyecek tecrübeli bir anahtarda yoktu
Gelip durmus esige iste
Ölümlü"mathilda"
Son nefesini verirken birakti kalemini yazar
Ve sonra
Bitmis bir romani kapatti gözleriyle usulca