Esiriyim Yurdundan Sürülmüş Gecelerin

Gecelerime kaçıyordum,
Saklanıyordum onlarda,
Sessizlik yavaş yavaş sarmıştı etrafımı,
Ve boğulmaya başladım,
Nefes alamıyordum artık,
Dibe batıyordum,
Son çığlığımı attım yaşamak için,
Sonra kayboldum,
Ben de sessizlik oldum.

Gece karanlığındaydım,
Sessizliğimle bağlıydım ona,
Alışmıştım ben artık sessizliğe,
Sessizlikte bana,
Ve bilinmeyen oldu sessizlik,
Bilinmeyende bilinmeyen oldu sessizliğim,
Bende bilmiyordum neden bilinmediğini,
Bilinmediğimi...

Gece acı doluydu her zaman,
Acılarımla dost oldum gecelerde,
Ve geceler,
Her zaman dosttu acılarla,
Ve beni kendime getirdi acılar,
En mutlu zamanlarımda.

Suskun düşünceler besledim bunalımlarımda,
Bezgin mısralara sakladım düşüncelerimi,
Ve kimsenin bilmediği zulama koydum mısraları,
Ağzına kadar acı dolu şiirleri.

Gözyaşlarımı akıttım sayfama,
Kirlettim,
Dağıttım hep,
Sonra kendimi aradım kirli dosyalarda,
Bulamadım onu ve küstüm hayata,
Geceye kaçtım,
Devam ettim sonu gelmez saklambacıma.

Esiriyim yurdundan sürülmüş gecelerin,
Kasvetinin eseri sessizliğim,
Ve o,
En büyük cevabı oldu,
Sessiz gizlerimin...