Eski Fotoğrafım

Bugün tüm dolapları karıştırdım
Ne varsa döktüm, eski yeni
Seyyar satıcıdan aldığım albüm geçti elime
Acı bir kahve yaptım kendime
Mola verdim çalışmaya

Çocukluk fotografim gecti elime
Ben, kardeşim ve arkadaşım
Poz vermişiz objektife
Siyah önlükler içersinde
Fotomodellere taş çıkartırcasına
Gelin de anlatın şimdi torunlarıma
Bir zamanlar çocuk olduğumu

Bir başka fotografim daha
Genc kizligimdan
Vay be!
Bu güzel ben miyim

Boya yüzü görmemiş bal rengi saçlarım bukle bukle
Ay gibi parıldıyor tenim
Tek çizgi yok suratımda
Yine de bir şeyler eksik
Kararlıyım bulmaya
Kalkıp baktım aynaya
Yok yok!
O güzel halim nerde
Seneler ne kadar acimasiz
Saçlarım kırarıp seyrelmiş
Yüzüm çizgilerle dolmuş
Yine de beni çeken bir şey var, bu yaşlı yüzde

Buldum buldum!
Gözlerim!
Nasıl da eser kalmamış o donuk bakışlarımdan
Şimdi bir başka bakıyorum hayata
Elimi alnıma siper ettim
Geçmişimi ariyorum
O hengâmeli günlerim gitmiş
Daha bir durulmuşum
Kaygısız, tasasızım
Şimdi mutluyum artık
Umutla bakıyorum hayata...


Emine Uysal /24/05/2010

24 Mayıs 2010 25 şiiri var.
Beğenenler (2)
Yorumlar (1)
  • 15 yıl önce

    Nostaljik güzel ve sonu umutla biten güzel bir şiir.Zaman zaman siyah beyaz resimlerde kendimizi aradığımız olur...

    Tebrikler,Emine hanım.