(eski halinden) Eser Kalmamış

Kurban olduğum tatlı dilinde
Güzel sözden eser kalmamış.
Canlar yakan güzel gözlerinde
İçli bakışlardan eser kalmamış

Narin, ince telli sarı saclarında
Kalem gibi sırmalı kaşlarında
Bülbül'ün figan ettiği bağında
Açan güllerden eser kalmamış

Altın gibi parlayan yüzünde
Güneş gibi yakan güzelliğinde
Arılar gibi bal yapan dilinde
Güzelliğinden eser kalmamış

Nefretten uzak tatlı sözlerinde
Kin nedir bilmeyen kalbinde
Sevgiyle bezenmiş gönlünde
Aşktan, sevgiden eser kalmamış

Kuş gibi uçarken kanadın kırılmış
Ağlamaktan gözlerin kanlanmış
Halini görenler deli sanırlarmış
Gülen yüzünden eser kalmamış

Zeka yarışında önde giderken
Her söze verilecek cevap bulurken
Gerçek ile sahteyi ayırt ederken
Kıskanılan zekadan eser kalmamış

Sen gönüllerde Sultanlar Sultan iken
Damarda akan, can veren kan iken
Başına takılan Taç ile Prenses iken
Prensesliğinden sende eser kalmamış

Haline güler olmuş şeytanlar bile
Bir yalancı, sahtekarla verip el ele
Aşka ihanet etmekle düşmüşsün dile
Meleklikten, iyilikten eser kalmamış

İhaneti yüklemişler, sevgi dolu kalbine
Kibirle doldurmuşlar tevazu gönlüne
Ejderhadan farkın kalmamış, seni sevene
Alçak gönülden, vicdandan eser kalmamış

Kin ve nefreti kalbine, ateşle yazmışsın
Sahte sözlerinle herkesi kandırmışsın
Hain çizmesi giyip canavarlaşmışsın
Ahlaktan, İnsanlıktan eser kalmamış