Eski Mevsim

Son kez

Son kez tutuyorum

Düşlerimin ellerinden

Seni ilk kez

İlk kez gördüğüm yerden

Uzak tutuyorum

Sobelendiğim soğuk iliklerimi

İçime işleyen

Nakış nakış gökyüzünden

Asıyorum

Atladığım yolların

          kaldırımlarını

Kaç kere daha

Daha kaç kere

Yıkıldığım köprüden

Avuçlarımın üzerinde yürürüm

Bilmiyorum

Bilmiyorum

Nasıl kazanılır bu oyun

Bilmiyorum

nasıl kaybedilir

Bu sorun

Bil(m)iyorum

Çakıldığım yerlerin izlerinden

Düşmek denen eylemi

Aslında bir şeyi

Çok iyi biliyorum

Neyin nöbetinde

Kendi resmimi

Aynaya sattığımı

Çok iyi hissediyorum

Derin izlerin

Ruhuma

Sebepsiz serildiğini

Ve acının

Şimdiki mevsiminin

Eskidiğini

Biliyorum

Y/itiyorum dedikçe

Kendime çektiğim

Geniş gölgelerimi

Gerisi boş ve luk

Gerisi

Sonsuz bir yok oluşluk...

22.02.21