Eski Resmin Çağrıştırdıkları
Dertlerin ulaşamadığı bir resme takıldı gözlerim
Siyah beyaz bir parkta
Tüm aile orada
Benim çocuk yüzüm var, resimde
Hadi desem
Elinden tutsam
Nereye gidersem
Benimle oraya gelecek
Ablamın üzerinde, el örgüsü bir hırka
Birden içim ürperdi
Çıkarsam üzerinden, giysem
O günün sıcaklığıyla
Isıtacak beni
Annem, incecik dal gibi
Işıl ışıl gözleri
Babam parka götürmüş ya !
2010 Marttan duyuluyor
Kalp atışının sesleri
Babam hep bildiğim gibi
Ayhan Işık havalı
Dudağında, özlediğim gülümseme
Gözleriyle takip ediyor
El ele tutuşmuş, önünde yürüyen bizi
Canım babam
Uzandığın yerden kalk
Hadi
Hep birlikte
Yeniden o parka gidelim....
anılar uzak yaşantımızın düşleri, dost kırlangıçlar gibi günün her hangi bir saatinde nerden eserse akıllarına işte böyle şairimin olduğu ibi gönül penceresini teklifsizce açarlar. Eşya başka görünür insanın gözüne. Sonra dağların tepelerin arasından görünüp görünüp kaçarlar. Ve yalnızlık oturur başköşeye. Edip yüreğinizi zeval görmesin. Hatırlaar güzel yansımış mısralara
şimdi her şey yapay natural bir şey kalmadı çok güzeldı maziye götüren bir şiir ellinize emenize yüreginize saglık gurbet diyarından sevgiler selamlar...
güzel dizeler okudum,yüreğine sağlık