Eskiden Şiirlerde Mavi Sevdalar Vardı

Eskiden şiirlerde, mavi sevdalar vardı
Şimdi neden bağrımız, acılarla yanıyor?
Sevdiğini koyacak, dünyalar bile dardı
Şimdi neden yaralar, dokunmadan kanıyor.

Yılmazdık yaşamanın, yokuşundan, düzünden
Mutluluğu sağardık, gönüllerin özünden
İstemezdik yaş aksın sevgilinin gözünden
Şimdi yârin gözünde, ne ırmaklar donuyor.

Umut gönle inerdi, tebessümlü bakışta
Yaşama umutları, yeşerirdi her kışta
Sevdanın dili vardı, kilimde ki nakışta
Şimdi çiçekler yasta, mevsimi kış sanıyor.

Kederler can yakınca, tutardık yar elini
Merhem edip sürerdik, sızıya yar dilini
Sinemize çekerdik, esen seher yelini
Şimdi gözler oynaşta, bir işveye kanıyor.

El ele yağmurlarda, ıslanmak haz verirdi
Gözler gönle akınca, beden yanar erirdi
Dağ gibi kederlere, seven göğüs gererdi
Şimdi can dediklerin, ayda, yılda anıyor.

Sevgiliyle el ele, ırmak gibi çağlardık
Onun ile gülerdik, onun ile ağlardık
Sevda düşen yüreği, türkülerle dağlardık
Şimdi şarkılar bile, üç satırda dönüyor.