Eskidenmiş
çocukluğumda kaldı artık
gökgürültüsü korkularım
aniden aydınlanan odam
belli belirsiz görünen eşyalar,
perdeler kıpırdamıyor artık
rüzgarın nefesiyle
yağmur,çocukluğumdaki gibi yağmıyor artık
fenerini tamir etmiş doğa ana
yaz yağmurlarını bekliyor çocukluğum
ve güneşli gecelerde
odamı ıslatan damlaları
Bu şiir sardı beni Müçteba kardeş, çocukluğumu yaşattı tekrardan. Çelik çomak oynarken, taşlara çarptığım dizlerimdeki tozları temizlemeye başladım sanki. Kutluyorum. Nicelerine...
Şairin özlemlerinin güzel bir yansıması olmuş şiir...Bence biraz daha ayrıntılı olabilirdi de ama bu kadarıda oldukça duygusal.tebrikler..
👍 insanı içine alan bir anlatım... Tebrikler....👍
yüreğine sağlık,çocukluğuma götürdü beni dizelerin,teşekkürler paylaşım için👍👍👍