Eskimeyen Masal

Ben gitsin diye yalvarıyorum
sen gelsin diye yalvarıyorsun
.....yalnızlığa
iki ayrı bedende
kendimizden geçiyoruz susarak

ateş odalarında
sonrası olmuyor

ayrılığın secdeye yüz sürdüğünde
dua niyetine ismin düşüyor ve
gidişlerim oluyorsun
geceden sabaha
vardım mı ?
ne mümkün.

isimsiz şehirlerin
nerede olduğu
neresi olduğu
adının ne olduğunun
ne önemi var ki!
hep bana uzaktı

sen gibi

gidemediğim
gidip de kendime dönemediğim...
beni kendine çeken
patikaları eskimiş
penceresi olamayan
çatısı akan
sıradan bir evde yaşayan

bir çocuk
köşe başında bekliyor
elleri gibi
üşümüş sesiyle
fısıldıyor rüzgarın kulağına

kimseler yok
şimdi tam sırası

öp alnımdan
söz yıkamayacağım sen gelene kadar
dudaklarının izi kalsın
kokun kalsın
nefesin kalsın

gözlerimi kapattım şimdi
bir daha öp
içime çekeyim
ayrılık kokmasın
özlem kokmasın
terin koksun
birazda aşk koksun
ki!
bul beni.

sevda çıkmazında

o kadar çok
kayboldum ki
bu son kayboluşum kadar
derin kaybolmadım hiç.

içimde
yavaş yavaş silinmeye başladı
anılar,hatıralar
yaşananlar.

çaresizce
sensizliğe uyandığım her sabah
dünü bu gün
bu günü yarın silecek biliyorum
korkuyorum
ve!
bir başına kalıyor
kayboluyorum
ellerim
saçlarım ıslak ıslak

korkmak
kaybolmak
seni kaybetmek miydi
seni sevmenin suç olduğu
bu isimsiz şehirde.

her gece
o rüzgar fısıldıyor
masum bir kız çocuğun
eskimeyen masalını...