Eşkiya Aynı

İhtiyaç duymadan puslu havaya
Dağları bıraktı indi ovaya
Şehrin göbeğinde sahip yuvaya
Mekânı değişti eşkıya aynı

Silahı bıraktı kalem elinde
Dolaşıp duruyor eli belinde
Adamı sanırsın kendi halinde
Üslubu değişti eşkıya aynı

Kasalar dolusu paraya doymaz
Yollara inerek kimseyi soymaz
Katıra eşeğe hiç gerek duymaz
Aracı değişti eşkıya aynı

Salonda oturur şömine yakar
Kendini beğenir tepeden bakar
Şalvarı çıkardı kravat takar
Giyimi değişti eşkıya aynı

Düşünmez hazırlık yapmayı kışa
Ayağına gelir hazırdır aşı
Ateşe dokunmaz kullanır maşa
Adamı değişti eşkıya aynı

Gezerken patika yolları seçmez
Korkusu kalmadı askerden kaçmaz
Rakısı önünde ayranı içmez
Yemeği değişti eşkıya aynı