Esme Rüzgâr

yine kızgınlığın üstünde deli rüzgâr
kıracakmış gibi dövüyorsun camlarımı
hangi dağdan koptun da geldin
kime bu sitemin
hiddetin kime
üfleme nefesini yüzüme yüzüme

ne yaptın da küstürdün bu gece ışıkları
nasıl da devriliyor sönmüş sokak lambaları
soğuk cesetler gibi üstüme

zaten iliğime kemiğime batıyorlar
bilmeden esme rüzgâr
avucumda çarmıha gerilmiş umutlarım kanıyor
düşlerim üşüyor gecenin koynunda
doruklarımda kardelenler ölüyor
bir de sen gelme üstüme

esme rüzgâr esme
o kadar güçlüysen şu yalnızlığımı kat önüne
hüznümü sıyır tenimden
ah bu karanlık
suçlusu kim söyle
yoksa sen mi süpürdün gökyüzünden yıldızları
nereye savurdun hani ay nerede

esme rüzgâr esme
güçlüysen eğer
yüreğime saplananı sök yerinden
yapabilirsen saklımda kanayanı kat önüne
esme deli rüzgâr esme
köklerimi zorluyorsun
bir de sen gelme üstüme


01 Şubat 2008