Esmer

Suya doymuş çelik gibiyim
Bir sen duy bir sen bük

Sen ağlasan
Benim burda gözlerim dolardı yutkunurdum
Sen orda donardın

Rüyalarıma şahit olma demiştim de
Bir nehir geçmişti aramızdan
Suyu tutsak
Suyu kaynar

Uyanmasak da olur demiştin
Oysa hiç uyumamıştık ki
kökleri dışarıda kalmış ağaçlar gibiydik
evsiz barksız

Kaç yanardağında erittiğim
Kaç çöl ateşinde kuruttuğum
Esmer bir sırdı bu
Gönülden gönüle
Kabre kadar
Kimse bilmesin

Ne var avuçlarında dediğimde
Yangın diyememiştin de
Örtmüştün açıkta kalan kelimeleri
İnmiştin derinlerime
Ellerine bakmadan

Binlerce kıymık batmış gibi can acıtan
Üşümeden titreten bedensiz sevişmeler
Dudak dudağı tanımadan
Sıksı sıkı atılmış düğümler gibi
Çözülmeyi bekleyen

Gece uzun, çok uzun
Ömürden bile...





simsiyah