Esmer Dünya

- Siz hiç ölmeden öldünüz mü?
Ben öldüm.-





Boynunu kırdım gecenin
Kelepçeledim ellerini
İndirdim tahtından
Nihayete erdi cihan-ı saltanatı





Tüm kölelerin fermanını yazdırdım kâtibe
Hayat enjekte ederken kokmuş nefeslerine
Dirildi umutlar,
Ölü, soğuk bedenlerine yerleşti sıcaklık
Kefaretini ödedim acılarının
Kırbaçlanan yüreklerde belirdi çizgiler
O çizgiler ki derin,
O yaralar ki kabukları kaç kez soyuldu bilinmez
O canlar ki göz göre göre yittiler,
Uçurumdan toprağın dibine düştüler
Bakmadan ardına çekip gittiler
Bağlandı ellerimiz
Tutamadık...




Beden dirilse de kalp yeniden atar mı
Peki şah damarı kesilen umutlar dirilir mi ha
Sıcak sandığımız güler yüzlerin içini kim görebilir
Vicdanı yargıcı mıdır insanın
Yoksa infaz mı ettik masumiyeti
Dün gördüm, yükseliyordu semada
Kuşun kanadına asılıp
Terk ediyordu kara toprağı vefa




Maskeler satılmaya başladığından beri
Esmer lekeye boyanan dünyada
Çoğaldı yüreği estetikli, yüzü boyalı gezenler
Saklandı insanlık bulutların ensesinde
Yağmur yerine mahrem gözyaşları düştü
Çamura battıkça saplandı derine, en derine
Yandı magmada insanlık, lâvları sıçradı kalbe
Hangi dağ dayanabilirdi böyle ateşe
Hangi iklim değiştirirdi kül grisi gerçeği




Yüreğime sakladım gözü yaşlı çocukları
Çelikten surlar döşedim çeperlerine
Fethedilmez dediğim kalelerime bombalar düştü
Kurtaramadım
Onlar da birer birer gömüldüler toprağa
İşte o andır ölmeden ölmelerim
Ruhumu sözyaşlarıma emanet edişim
İşte o an...