Esnek Bir Azadan

Onlar...
İçimdeki yetim sübyanın katili...

Kimliğini yitirmiş, yönsüz,
Ve adressiz...
Birer serseri kurşundu, onlar...
Kırılmadılar...
Sekmediler bile tenime düşerken,
Lüzumsuz, bîgâne benzetmeler...
Tahammül can çekişir yıkılır,
İçimde devrilir bütün zamanlar,
Bir intizar kırılır, ismi çığlık...
Alevlenir içimdeki kor,
Ben candan düşerim...
Başım çarpar bir ölüye...
Sessiz bir dağ çöker,
Hayrını yitirmiş bu karanlığa...
Asumanın gazabı gibi vurur,
Vurur sırtımdan pişman bakışların...
Sen bilmezsin...
Sebebi olur bedenimin,
Sol yanını tutan sancıların,
Baki kalan bu anlık felcin,
Yüklenir nihayet acı sözlerin vebali,
Yine sevda karası gözlerime yargısız...


Tek dileğimi asıyorum şimdi gözlerinin ferine

Bilesin ki,

Dildir yıkılan hayallerin sebebi, anlarsın ...
Belki bir gün öfkem durulur, lakin katilim kalırsın...


yorgundukalem...