Esra-r-lı Düşler Serisinden - 19 / Ve Hüzün

'' yine hüzün...yine hazan...
yine bana kaldı sevdayı göğsünde uyutmak
kimbilir başka bir bahara kadar belki de...''

'' rengârenk uçurtmam oldu sevda
siyahıyla beyazıyla
bağlamışım yüreği ucuna, salmışım semaya
belki de okyanusunun maviliğine
binbir tebessüm getirmiştim oysa ki kanatlarımda
alıp da saklarsın mahreminde diye
nerden bilirdim ki
kaldırılıp ucu yırtık sayfalarda asılı kalacağını
tozlu raflarda yitirileceğini...''

'' umulmayan yaralarla başedemezken
bir yaram da sen oldun bitmek bilmeyen
bu kaosun içinde ''

'' tutunsam maviliklerine
sığınsam yosundan kalelerine
yine de DEF(ne) eder miydin beni de...''

...

ve hüzün
-------------

ikramıdır kalbimin

güne korkuyla açan siyah güller misali
al işte sana hüzün...bir daha hüzün

düşsel sevdalarımdan arttı zira
sona hüzün

sevgili ey sevgili
şimdi kulaklarımda çınlar o sözün

sanki veda şarkısıydı dudaklarından sarkan
(görmediğin-duymadığın-bilmediğin)
bana hüzün

güneşler...ki içimdeki
bir intihar akşamının habercisiydi

karardıkça
geceden de farkı kalmadı gündüzün

ve hüzün
-------------

sevgili ey sevgili gel gör ah nasıl da çıktı
alnının akıyla kanlı kavgalarımdan o ana yüzün

...

gelmişken birileri, gözleri bulutlara takılı, öyle
ellerinde ipleri...

cansız sorgularımdan yaktı küfür kokusunda
lânetli türküleri

'' uçurtmayı vurana değil, uçurtana gökyüzün ''


bir daha hüzün...



* Artvin / Ağustos - 2009