Eşref Vakti Düşlerim.....

Sebepsiz değilim sanki
Bir bahar menekşesi yüzümün
Hüzün kokan bir tarafı var illa ki...

İlkindi yağmurunda gözler
Asılmış kara bulutlara
Toprak kokusuna karışmış
Bir yanım hüzün
Bir yanımsa arsızlığında hüznün...

Ne çare,
Ne de biçare şimdi
Devriye yıkığımda
Angarya olmuş düşüm
Sebepsiz değilim
Kanmış, aldanmışım...




Ateş olup yansa
Sönse gözbebekleri
( ya da )edepsiz gülüşlerin
Kahkahası da olmasa
Çikletiyle oynayan ?kader? adlı dilberin
Of be sıkıldım artık...




Zamanın koynunda akrep
Umudumu sokmakta...
Bense
Düş(le)mekteyim
Panzehir olsun diye
Eşref vakti
Dilekler peşindeyim...




Cefayla sözleşen bahara inat
İçimde umutla bir nara kopar
Sonra bir ahkâm keser deli mavi yüreğim
Kabulünü bekler
Eşref vakti düşlerin...




not:bülent KAYA kardeşime teşekkürlerimle...